Zeventien jaar lang zagen publiek noch adverteerders een probleem in zijn typisch Nederlandse manier van uitdelen. Integendeel. Nederland speelde zijn naarste karaktertrek in volle glorie uit – en Derksen was het instrument. Pas nadat een buitenlandse beweging de wereld overspoelde, werd Derksen van de ene op de andere dag de boeman. Lekker makkelijk en lekker Nederlands: zo snel mogelijk iemand voor de bus gooien om het eigen straatje schoon te vegen.
Maar omdat dat op z’n Nederlands gaat – zonder inhoudelijk debat, zonder lucht, zonder mededogen en zonder moed – ga ik er niet in mee. Want ik weet dat het morgen weer honderdtachtig graden de andere kant kan op draaien, zodra er een andere tijdsgeest uit het buitenland over waait.
Zihni Özdil